وبلاگ خوبيه . به ما هم سري بزن
چقدر تنگ شده بود دلمون براي رضوان باباش...
هي ...
قديما يه رسم برادري و خواهري گفته بودن
گويند چله نشين به بادامي بسازد ولي افسوس از ان هنگام كه چله نشين سر كويش شده ام چله ها ميگذرد و دريغ از نگاهي كه با بادامي روزه ام را افطار كنم انگار چله نشين چاه تنهايي خويشم
جاي خوشحالي است كه باز هم از مطالب زيبايتان لذت ببريم