زن زیادی دوشنبه 87/4/10 ساعت 1:54 صبح آقا: بچه خوب است ولی روی من حساب نکن. من حوصله بچه داری ندارم. حاج خانم مادر آقا: تا عروسم حافظ قرآن نشده صبر می‌کنیم که: والله مع الصابرین. (و به قول داداش پوتین: صبر از انبیا است) آرزو داریم نوه‌مان حافظ قرآن باشد. عروس: حال که آقا یاورم نیست، تا علامه نشوم بچه نخواهم. باشد برای بعد. کارشناس امور تربیتی: کودک نیاز به مادر جوان دارد. جامعه: نیمی از جمعیت جامعه، زن است. برای پیشرفت سریع و رسیدن به جامعه مطلوب باید همه جامعه مشارکت داشته باشند نه نیمی از جامعه. (خلاصه این که: زن‌ها مفت خورند یعنی زیادی اند)   در این واقعه، عروس بانو منحصرا سه گزینه دارد برای زندگی: الف- بی خیال نردبان ترقی خود شود ب- قید شوهر خود را بزند ج- قید مادر شدن را بزند   و به این ترتیب:عروس بانو یعنی یک بانوی تنها. فردا اگر عروس بانو معتاد شد نگویید نگفتیم؟ یک نمونه‌اش همین دوستم الف جان: پس از چندین سال زندگی مشترک، با انتخاب گزینه اول، معلمی را رها نموده و چسبیده است به بچه‌داری. هرچه هم استدلال و مثال آوردم فکرش منوّر نشد. گفتم جان خواهر، یک ساعت تدریس در هفته مگر چقدر حق شوهر و کودک دلبندت را ضایع می‌کند که قید ما و درس و مدرسه را زدی؟ حتی یک ساعت در هفته!!! ولی افسوس، مرغش یک پا داشت. اینم آخر عاقبت بچه‌ی خرخوان کلاس.   جان خواهر، درسی که موجب کمال اندیشه نشود بهایش همان مدرکِ درِ کوزه است که باید آبش را خورد. آدم بودنِ خودت را که کنار گذاشتی دیگران هم همان کنند. *********** ادامه مطلب... نوشته شده توسط: رضوان مرادی نوشته های دیگران () <      1   2       ِْلیست کل یادداشت های این وبلاگ خداحافظ محاسبه وبلاگی شور نیکوکاری باز آمدیم یا نیامدیم؟ مسأله این است الحمد لله علی ما هدانا عرش وادی رمضان [عناوین آرشیوشده]