ایها الخاموشی یکشنبه 87/4/30 ساعت 4:31 عصر نفرین ما اهالی محرومستان نثارت باد ایها الخاموشی که خواسته‌های کوچکمان را نادیده گرفتی. و به قول جناب اخوی ، سرنگون گردی الهی. دریغ نمودن سرما از مردمان در  چله‌ی تابستان و گرمای تیر و مرداد رسم جوانمردی نباشد؛ تحمیلِ ظلمتِ لیل لامروتی باشد و خروج از نور به سوی ظلمت شیوه طاغوتی باشد چرا که به فرموده رب جلیل: «والّذینَ کَفَرُوا اَولِیاؤُهُمُ الطّاغَوتُ یُخرِجونَهُم مِنَ النورِ اِلَی الظُلُمات». اگر چه بهانه، خدمت است ولیکن ثمره‌ی آن، تلخی زندگانی در کام ملت است. و علی ایّ حال، معلوم آن جناب باشد که اگر چه همنشین ما فی اللیل و النهار باشید اما الی الابد در این خانه غریبه‌اید و بیگانه . الهی سایه‌تان از سرمان کم باد.   *************** پ.ن.: 1)به این می‌گویند پای در کفش ادیبان نمودن و بر صندلی بزرگان تکیه کردن 2) به گمانم این تب خاموشی به سرویس پارسی بلاگ نیز سرایت نموده که فیلش یاد هندوستان نموده  و با ما مدیران محترم بازی قایم باشک می‌کند. کسی نیست بگویدش: دیگر بزرگ شده‌ای جانا!!! با ما به از این باش. 3) ما از روز ازل آواره بوده‌ایم و دست به کوچ‌مان حرف ندارد . اگر این ناخوشی ادامه یابد  ناچار باید به فکر ییلاق دیگری باشیم . و به قول شاعر: عالمی دیگر بباید ساخت، و از نو وبلاگی دگر   نوشته شده توسط: رضوان مرادی نوشته های دیگران () ِْلیست کل یادداشت های این وبلاگ خداحافظ محاسبه وبلاگی شور نیکوکاری باز آمدیم یا نیامدیم؟ مسأله این است الحمد لله علی ما هدانا عرش وادی رمضان [عناوین آرشیوشده]